Znowu zatapiam się w słowach, stukam palcami o klawiaturę, dopijam ostatni łyk mojej herbaty w czerwonym kubku. Jesień otula moje serce, jest tak nadzwyczajnie ciepło, ale czuję, że ja już to kiedyś przeżywałam. Kręcę się, nie wiem, w którą stronę mam podążać. Wtulam się w swoją pościel, słucham muzyki, chcę odgrodzić się od świata. Nigdy tutaj nie pasowałam, nienawidzę udawać kogoś kim nie jestem. Muszę nakładać maski na twarz i powtarzać sobie, że wszystko się j a k o ś ułoży. Po prostu uśmiechem w y z n a w a j mi miłość. Wiem, że jestem naiwna i po raz kolejny śpiewam sobie sama kołysankę nieprzespanych nocy. Mam ochotę oddychać Tobą, a nie różnymi pierwiastkami. To n i e c o d z i e n n e.
* Pożyczyłam jakąś książkę PLOTKARY, która jest tak ostatnio popularna. Ogólnie jestem gdzieś pomiędzy słówkami z niemieckiego, łaciną a historią.
